Friday, July 29, 2005

ما به امید غمت

خیز تا از در میخانه گشادی طلبیم
به ره دوست نشینیم و مرادی طلبیم
چون غمت را نتوان یافت مگر در دل شاد
ما به امید غمت خاطر شادی طلبیم

***
صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت
ناز کم کن که در این باغ بسی چون تو شکفت
گل بخندید که از راست نرنجیم ولی
هیچ عاشق سخن سخت به معشوق نگفت

منتخبی از سخنرانی جناب حاج اسماعيل دولابی پخش شده در رمضان 1383
تفسیر عرفانی و ذوقی ابیات حضرت حافظ شیراز

Labels: