برای گنجی در روزگاری که کسی بیادش نیست

من اگر مي خواستم براي گنجي چيزي بنويسم ، مي نوشتم که :

دهانت را مي بويند / مبادا که گفته باشي دوستت مي دارم

دلت را مي بويند / مبادا شعله اي در آن نهان باشد

روزگار غريبي است نازنين

وعشق راکنار تيرک راه بند / تازيانه مي زنند

عشق را در پستوي خانه نهان بايد ساخت

در اين بن بست کج و پيچ سرما / آتش را به سوختوار سرود / و شعر فروزان مي دارند

به انديشيدن خطر نکن / روزگار غريبي است نازنين

آن که بر در مي کوبد شباهنگام / به کشتن چراغ آمده است

نور را در پستوي خانه نهان بايد کرد

آنک قصابانند در گذرگاه ها مستقر / با کنده و ساتوري خون آلود / روزگار غريبي است نازنين

و تبسم را بر لبها جراحي مي کنند / و ترانه را بر دهان

شوق را در پستوي خانه نهان بايد کرد

کباب قناري / بر آتش سوسن و ياس / روزگار غريبي است نازنين

ابليس پيروز مست / سور عزاي ما را بر سفره نشسته است

خدا را در پستوي خانه نهان بايد کرد

کلام : احمد شاملو