Monday, June 16, 2008

بعد العمل

عمل کردم. این‌بار درد کمتری دارم. فعلاً همه چیز خوب است. از رفقایی که حالی پرسیدند بی‌نهایت ممنونم. در این وانفسای دود و آهن، محبت و انسانیت گویی بارقه‌ی امیدی‌ست برای فرداهای بهتر یا شاید روزنی که انسان امروزی بتواند از آن خود را بنگرد و بداند هنوز انسان است. چه می‌دانم! شاید هم روزی برسد که هیچ نداشته باشیم. می‌شود آیا؟ سخت می‌شود اما.

3 نظر:

Anonymous Anonymous نوشته...

الهي شكر

11:43 AM  
Anonymous Anonymous نوشته...

تن‌ات به ناز طبیبان نیازمند مباد و کمر دردت هم به‌زودی خوب شود و خوش باشی همیشه رفیق خوب

6:48 PM  
Anonymous Anonymous نوشته...

az tahe del doaaye kheir o khoshi o salaamati...dele hardotun shaad o amn o aaroom, tanetoon saalem.

1:56 PM  

Post a Comment

خانه >>