سرگرمی­ شب یلدا

داشتم می­خوابیدم که خبر داریوش عزیز آمد که بازی زیبای سلمان را ادامه دهم. پس بخوانید هرچند که قصه فراوان است.

1- از کودکی تا به حال آن­چه داشتم و نداشتم خرج 2 چیز کردم: کتاب و هنر. بنابرین مشخص است که اصلا آدم پول­داری نیستم و در عوض کلکسیونی از خط و ورق پاره و کتاب و این­جور چیزها دارم.
2- صدا و خوشنویسی در خاندان ما موروثی است. پدرانمان همه خطی خوش و صدائی رسا و مسلط به موسیقی داشتند. من نیز تا توانم هست در پی ایشان افتان و خیزان روانم.
3- دیپلم که گرفتم بعد یک استراحت 3 ماهه در اداره­ای دولتی مشغول کار شدم. همین است که حسرت درس خواندن در شرایط عادی و بدون مزاحمت اداره را همیشه با خود داشتم. متاسفانه کارم را دوست نداشتم و ندارم. از آن بی­زارم چون مناسب سلیقه­ام نبود و تا فهمیدم دیدم که 10 سال است دارم زجر بدی می­کشم بابتش. فعلا درخواست مرخصی بدون حقوق برای یک سال را دادم تا اگر قبول کنند، کمی مثل آدم زندگی کنم، درس بخوانم و کارهای عقب مانده­ام را به سامان برسانم. شغل دوم هم دارم. در کار هنر گرافیک هستم که از دوره­ی نوجوانی پی­اش را گرفتم و تخصصی دنبالش کردم و حال مشغول گسترش­اش هستم که خبرهایش را خواهم گفت.
4- بر عکس رفقا شیرنی خورم ملس است. مخصوصا نوع خامه­ای. اما نترسید؛ کمی رعایت می­کنم. نتیجه­ی واضح این­که کمی چاق هستم. در ضمن دایرة المعارف گویای رستوران­های خوب تهران هم هستم.
5- قصه­ی عجیبی­است زندگی­ام. بسیار ناگفته­ها در خود جای داده از سرگشتگی­های جوانی، پرسه­های تنهائی در خیابان­های شهر، کوه پیمائی­ها، عشق­ها، حیرانی­ها.... حال چند وقتی­است که با آمدن نوری در زندگی­ام قرار گرفته­ام.
5 نفری که دوستشان دارم و دوست دارم پنج چيز را که احتمالاً بقيه درباره‌شان نمی‌دانند بنويسند از این قرارند: خوابگرد – مرتضا دلاوری پاريزی - الپر - كورش عليانی - رامین مولائی