تمامی ندارد این واماندگی‌ها

دلم هوایت را کرده. من حالا دیگر با ترس نام‌ات را می‌برم. بردن نام تو باعث رنجش برخی می‌شود. روزگاری بعضی‌ها حتی می‌خواستند برایم نامه بنویسند و اعتراض کنند که چرا اول و آخر نوشته‌ام اسم توست! برخی شاید غیور باشند. نمی‌دانم. خلاصه من دلم تنگت شده. دل پسر کوچکت هوای آن کنج دنج صحن عتیق قم را کرده. جایی که تو خوابیدی. خوابی که همیشه دوست داشتی. خواب شیرین مؤمن.

باید که دائم الوضو بود برای همین خیال تو. بس که معلوم نیست که کس می‌آیی و کی می‌روی. بلند شدم تا برای خیالت، که بی‌هوا می‌آید و می‌رود، غسل صبر کنم.