يا ذا اللطف الخفی

اگر بگویم که در عرصه ی وبلاگ نویسی بیش از همه به ملکوت و صاحبش مدیونم، سخنی به گزاف نگفته ام. خوبی اش این است که حرف هائی که بسیار در دل نهفته مانده را با زبانی فاخر می نگارد که ارزش نقل بلا واسطه و بدون تصحیح را دارد. این مطلب را هم در همین وبلاگ یافتم.

مقالات شمس را می‌خواندم به اين جملات رسيدم: «يا ذا اللطف الخفی، لطف خفی آن بود که در معصيت دهد، اگر نه لطف در طاعت خفی نبود.» شگفت تفسيری است! به ياد بيت حافظ افتادم که می‌گفتم:
دولت آن است که بی خون دل آيد به کنار
ور نه با سعی و عمل، باغ جنان اين همه نيست