سوگواره
نه در پی مقبره ای هستم و در جستجوی آنم
ونه بدنبال در و روی مسجدی هستم
آن که آرامش قلب مرا ربود
يگانه ای است که می جويم
(نقل از نصرت فاتح علی خان)
دل مثل گورسياه است و ناگهان ـ کودکانه ـ آرزو می کند معجزه ای رخ بدهد وآن جا ، آن سوی تنه ی سياه ـ سوخته ی کاج ها ، چهره ی انسانی که می شناخته است در متن خاکستری فضا بشکفد و اگر شده يک آن ، يک نگاه ديگر ، آن لبخند بدرود هميشه را ببيند... .
سلوک (محمود دولت آبادی)
Labels: موسیقی
0 نظر:
Post a Comment
خانه >>