آتش کاروان

عجب دلم گرفت. باور کنم؟ علی آقا تجویدی را باید دیگر مرحوم بخوانم؟ عجب از این زمانه. ابرمردی بود در ساخت و ساز آهنگ. دوستی می­گفت بی­شمار آهنگ و تصنیف دارد فقط در مایه­ی دشتی که همه به دستگاه حزن و غم می­خوانندش. عجب زمانه­ای شده. او را بسیار از نزدیک دیده بودم. وقتی قرار شد ارکستر ملی باز شروع به کار کند و شجریان بخواند در آن چند شب طلائی؛ اتفاقی شد که در کنارش قرار گرفتم. وقتی هر قطعه تمام می­شد، می­شد از خطوط صورت پیرمرد که به قول خوش بیست سال برای دیوارهای اتاقش ساز زده فهمید که در پوست خود نمی­گنجد. عجیب است عجیب. رفتن کسانی که دوسشان داری به­خدا عجیب است. این که یک­باره بروند و تو ندانی که چرا. عجب دلم گرفت. باور کنم؟

مطالب مرتبط:

1. "... رفتم ای نامهربان ..." از بی بی سی فارسی

2. آتش كاروان خاموش شد" از روزنامه شرق"