وادی خاموشان

جناب عزرائیل گویا خواستگار طایفه­ی ما شده و کم کم می خواهد پاشنه­ی درب فامیل­ها و آشنایان را از جا بکند. ول نمی کند. در یک ماه گذشته 5 نفر از آشنایان و فامیل ها را به میمنت و مبارکی از دیار فانی به دیار باقی کشاند. خیلی راحت همه­شان رفتند. بدون درد و خون­ریزی. و البته که ما هم تا همین امروز مشغول مسافرت از شهر و دهات دور و نزدیک به متوفی؛ جهت انجام فریضه­ی دینی مرده کِشون بودیم.
الیوم به شرف زیارت غسال­خانه هم نائل آمدم. رفتم و دیدم که مرد­گانِ بسان چوب­هایِ خشک را تطهیر می کنند و سد رو کافور مالی­شان می­کنند و دست آخر سر کیسه شان می کنند و خلاص. دیدم که خودم هم روزگاری باید مهمان همین برادران عزیز شوم و جائی همین دور و بر آرام بگیرم. البته بستگی به نوع مرگ نیز دارد. شاید جنازه­ای هم نیابند که بخواهند زحمت تغسیلش را به دوش غسال­های عزیز و سایر امورات را به دوش همراهان متوفی بیندازند. آن­هم به قیمت­هائی که "دود از کفن برآید". قیمت قبر از نوع عمومی­اش که مجانی است و در قطعه­ی بیابانی است شروع می شود و به دو طبقه های 50 میلیون تومانی هم می رسد. بالاترش را هم شنیدم که البته از آن­جائی که بنده و خوانندگان وبلاگ و کلا اهالی وبلاگستان را مایه اش فراهم نیست، بی خیال می شوم از نوشتنش. "عملیات غسل بزرگسالان: 200.000 ریال" (قیمت­های روز است. فکر کنم بعدها همراه تورمی که انتظار می­رود جناب دکتر و دولت خاکی­اش؛ مسببش شوند، بالاتر رود!) که درشت در چند جای مرکز کامپیوتر بهشت زهرا به همراه نرخ سایر خدمات نوشته­اند. الخ.
جمال حوری و پری­های مشایعت کننده­ی جنازه­ها را هم دیدم. همه لباس های مد روز عید به تن کرده با موهای های­لایت شده و خلاصه هفت قلم آرایش. زیر زیرکی خنده­کنان و با عشوه­های فراوان مشغول بودند به همراهی جنازه. چشم برزخی هم نمی­خواهد البته دیدنشان. برخی هم از دور منتظر می­شوند و روی صندلی­های سبز رنگ بهشت با خنده می­نشینند تا سایرین به آنها بپیوندند.
-
تمام که می شود مراسم کفن و دفن یک باره یاد مصرعی از حضرت حافظ می افتم. دفعتاً می بینی که رفتند همه. خاموش می شود این وادی. گریه ها را به جای دیگر می برند عزاداران. ترست می­گیرد و فقط صدای باد است و باد. خاک را می­بینی که با باد به پرواز درآمده. خاکی از مُرده­ها. می­روم و زیر لب تکرار می­کنم: عاقبت منزل ما وادی خواموشان است!