شیدایی در دالاهو

خیلی دوست دارم به کرمانشاه و خصوصاً شهرستان «صحنه» سفر کنم. دیدن مردمانی که شیدایی از سر-و-روی‌شان می‌بارد لابد تاثیر خوبی بر آدم می‌گذارد. دوست کرمانشاهی زیاد دارم اما دیدن دالاهو و اهل حق‌اش شده یکی از آرزوهای دیرینه‌ام. حس می‌کنم یک آدم خاص لازم دارم تا با هم به این سفر برویم. یکی که حاضر باشد شب‌ها در کوه بخوابد و غذای کوهستانی بخورد. یکی که غم داشته باشد، غصه‌دار باشد، نیاز به تحول داشته باشد. خلاصه نمی‌دانم. حس عجیبی مرا به دیوانه بازی‌های از یاد رفته می‌خواند.

پ.ن. مسبب همه‌ی این‌ها دیدن این تکه فیلم از سید خلیل بود که اشک‌ام را درآورد.