زان می... (2) فطریه

گویند فردا روز، مسلمان جماعت از آن­چه روزی خود می­کنند در طول سال، قسمتی جدا سازند و آن را فطریه نامند. جز خدای خویش روزی­ام نبود. خدایا؛ خود فطریه­ام باش. یا فاطر.
گویند فردا روز، عید است. چون خدای بندگان بر یک ماه استقامت ایشان بر حفظ حدود شرع مقرر در این ماه، عیدیشان دهد به برکات و نعمات. جز معصیت در این ماه چه کردم؟ خدایا؛ من آن­چه کردم در خور خویشتنم بود. تو چنان کن که در خور خویشتنت است. یا رحمان و یا رحیم.
گویند رمضان را قدر و منزلتی بود. من ندانستم و نمی­توانستم دانستنش را. خدایا؛ تو خود قدردان آن باش به جای من. که تو عالمی و قادر.