زان می... (1)

الهی؛ در جلال رحمانی، در کمال سبحانی، نه محتاج زمانی و نه آرزومند مکانی. نه کس به تو ماند و نه به کسی مانی. پیداست که در میان جانی، بلکه جان زنده به چیزی است، که تو آنی...

خدایا؛ من کیست­ام که بر درگاه تو زارم یا قصه­ی درد خود به تو پردازم؟

پ.ن. تیتر از بیت حضرت حافظ است؛ آن­جا که می­فرماید: زان می عشق کزاو پخته شود هر خامی – گرچه ماه رمضان است بیاور جامی. متن نیز از مناجات­های خواجه عبدالله انصاری (ره) است.