واقعه - 9

عزیز من! شنیدی اما من هم می‌گویم که خمیر وجودت بشود. قدیم‌ها تنور بود برای نان پختن. تنور را می‌دانی چه‌طور آماده می‌کنند؟ هیزمی بود که وقتی می‌ریختند کف تنور؛ مثل نفت الو می‌گرفت و آتش بالا می‌آمد، دیوارهای تنور را داغ می‌کرد که نان هر دو طرفش یک اندازه بپزد. زنی بود، بچه‌اش هم بغلش، هم‌این‌جور داشت تنور را گرم می‌کرد که دید رسول خدا دارد از کوچه رد می‌شود. این آتش هم داشت گرگر می‌کرد. عرض کرد: یا رسول الله! شما فرمودی که خداوند محبتی که خلق کرده 100تاست، یکی را بین جمیع مخلوقات پخش کرده 99تای آن پیش خودش است. من هم مادرم و از این یکی، من هم نصیب بردم و مهر مادری دارم. اما این فرزند من هرچقدر هم که بد باشد حاضر نمی‌شوم آن را با دست خودم در تنور بی‌اندازم! خدا چه‌طور این کار را می‌کند؟ دیدند که رسول الله دارد گریه می‌کند و در حق زن دعا کردند.

پ.ن. هَيْهاتَ اَنْتَ اَكْرَمُ مِنْ اَنْ تُضَيِّعَ مَنْ رَبَّيْتَهُ اَوْ تُبْعِدَ مَنْ اَدْنَيْتَهُ اَوْ تُشَرِّدَ مَنْ اوَيْتَهُ اَوْ تُسَلِّمَ اِلَى الْبَلاءِ مَنْ كَفَيْتَهُ وَرَحِمْتَهُ. دعای کمیل.