اصفهان نو

تازه از اصفهان برگشته‌ام و هنوز خسته اما بشنوید از قیاس اصفهانی نو با آن‌چه من از این شهر در طول 12 سال گذشته در خاطرات‌ام داشتم. در یک کلام که بگویم، رشد اقتصادی اصفهان در طول این مدت مرا به‌شدت شوکه کرد. فکر نمی‌کردم مردمی که تا همین چند سال پیش، دوچرخه و ماشین‌های رنگ و رورفته‌ی ژیان، مهم‌ترین نمادهای حمل و نقل شهری‌شان را تشکیل می‌داد، امروز با جدیدترین ماشین‌های روز به رفت و آمد درون شهری بپردازند. بسیاری از ساختمان‌ها نوسازی شده بود، شهرداری اصفهان، عملاً راه شهرداری تهران را در مورد فاضلاب شهری، گسترش اتوبان‌ها و طرح مترو برگزیده. دیگر فقط هتل عباسی یا دو-سه‌تا هتل انگشت‌شمار دیگر در زمره‌ی بهترین مکان‌های اسکان توریست‌ها محسوب نمی‌شوند. دکوراسیون بسیاری از مغازه‌ها و فروشگاه‌ها و نیز هتل‌ها، در برخی از نقاط، با بهترین خیابان‌های پایتخت رقابتی تنگاتنگ و در بسیاری از موارد چشم‌نوازتر، خلاقانه‌تر و حرفه‌ای‌تر ساخته و پرداخته شده‌اند. چیزی که باید در مورد شهر مشهد نیز گفته شود. در مورد مشهد البته حرف بسیار دارم خصوصاً نمادهای گرافیکی که در مکان‌های خصوصی مثل مغازه‌ها و یا خانه‌ها متبلورند. مجموعاً این دو شهر ظاهری مدرن‌تر از گذشته پیدا کرده‌اند که جای خوشحالی دارد. تنها چیزی که نگران‌ام کرد به فراموشی سپرده شدن آن‌چیزهایی‌ست که اصفهان را نصف جهان کرد. میدان نقش جهان و بازار دور تا دور، گویی جزیره‌ای شده باستانی در میان دریای مدرنیته. نمی‌دانم باید غم‌گین بود یا خوش‌حال. ترسم از این است که مثلاً یونیسکو سر بگرداند و مثلاً سوداگران با تبانی دستگاه‌های ذیربط به فکر ساخت برجی مثل برج معروف جهان‌نما بی‌افتند. بقیه‌اش باشد تا زمانی دیگر که شاید تعدادی از عکس‌های سفر را هم همین جا برای‌تان گذاشتم.