زایش مکرر قدرت در نظامات استبدادی

هیتلر را در نظر بگیرید. او در ابتدا تنها صدر اعظم بود، وی در پروسه‌ی بعدی، اجماعی از صدر اعظمی و ریاست دولت را با خود داشت و در نهایت به عنوان پیشوای مردم به صورتی مادام العمر ارتقای مقام پیدا می‌کند. و این در حالی‌ست که طبق قانون اساسی وی دارای اختیارات و قدرتی نامحدود شده و زمام امور را در دست می‌گیرد. توصیف این فرایند و نیز تعریف چنین قدرتی، به‌قول «بوشه» کاری‌ست عبث زیرا مفهومی چنین افسار گسیخته و بی حد و مرز را نمی‌توان به‌درستی تبیین و معقولانه مورد واکاوی قرار داد. به‌تبع آن منشاء این‌گونه زایش‌های قدرت و قانون‌مندی حقوق وی نیز چون در دل همان بی‌حدی‌هاست، نامشخص است. ممکن است کاریزماتیک بودن، عامل مهمی برای تغییر اوضاع به نفع خود و به‌سود قدرت شخصی و در نهایت دیکتاتوری فردی باشد اما مسلماً این عامل تنها دلیل وجود یک دیکتاتور تمامیت‌خواه نیست. گزینه‌هایی جون عوامل روانی جامعه نیز در این میان از نقشی به‌سزا برخوردارند.