به فرخندگی زادروز زرتشت

اَشِم وُهو وَهیشتِم اَستی.
اَوشْتا اَستی اَوشْتا اَهمائی.
هْیَتْ اَشائی وَهیشتائی اَشِم.*

1- چنین گفت زرتشت:
ای مزدا! ای سپند مینو!
اینک در آغاز با دست‌های برآورده، ترا نماز می‌گزارم و خواستار به‌روزی و رامشم. [بشود که] با کردارهای «اَشَه» و با همه‌ی خرد و «منش نیک»، «گِئوش‌اُروَن» را خشنود کنم.**

2- به فرخندگی زادروز زرتشت.
چون روان آفرینش خشمگین – شد زدست ظلم و جور و خشم و کین
باز از نسل رسولان حکیم – یک رسولی آمد از حیّ علیم
در زمان عزَت لُهراسب شاه – غنچه‌ای بشکفت چون خورشید و ماه
آن حکیم و عالم خورشید چهر – حب یزدان در دلش افکنده مهر
گات‌ها را همچو کشتی نجات – ناخدا شد او به دریای حیات
مام او «اوغدو»، پیرش «پورشَسب» - نام او زرتشت، آن آذرگُشسب***

* یکی از نیایش‌های سه‌گانه‌ی دین بهی است. معنی آن نیز چنین است: اشه، بهترین نیکی و [مایه‌ی] به‌روزی است. به‌روزی از آن کسی است که درست کردار [و خواستار] بهترین اشه باشد.
** یسنا، هات 28، بند اول از گات‌ها (سروده‌های زرتشت) با ترجمه‌ی جلیل دوستخواه. «اَشَه» یعنی راستی و نیکی و «گِئوش‌اُروَن» نیز به معنی روان آفرینش است.
*** سروده‌ی ع.آمی‌سما.احمدی.

پ.ن. گزارش تولد زرتشت را در این نوشته می‌توانید بخوانید.