صبوحی (12) - عیدانه
وَفَدتُ عَلی الکریم بغَیر ِزاد
مِنَ الحَسَناتِ و قلبِ سلیم
وَ حملُ زاد اَقبَحُ کُل شَیء
اذا کانَ الوُفُود عَلَی الکریم
مِنَ الحَسَناتِ و قلبِ سلیم
وَ حملُ زاد اَقبَحُ کُل شَیء
اذا کانَ الوُفُود عَلَی الکریم
با دست خالی – هم در ظاهر (حسنات) و هم در باطن (قلب سلیم) – بر «کریم» وارد شدم!
برای کسی که میخواهد بر کریمی وارد شود، حمل زاد قبیح است.
برای کسی که میخواهد بر کریمی وارد شود، حمل زاد قبیح است.
پ.ن: علی بر کفن سلمان پارسی 2 بیت شعر نوشت. گوئی همهی عرفان را بر آن نوشت. بیت دوم ختم کار است. از این بیت سنگینتر و کاملتر در عرفان نیافتم. راه ما نیز چنین بادا.
Labels: صبوحی
نوشته شده توسط سوشیانت در
7:51 PM
2 نظر:
گفتی علی ...
جاذبه اش به یادم آمد و دافعه اش و بیش از همه نهج البلاغه و چند خطبه از آن ...
راستش راز این نکته را نمی‌دانم
و کوچکم هنوز برای فهمیدن ِاینکه ولی تام الهی چگونه است که آن‌همه در مناجات‌ها توبه می‌کند از گناهانش و ما معصوم می‌خوانیمش
حال که استغفار نیست تا طلب ِ‌ظرفیت کند
توبه است از گناه
از گناه ناکرده توبه می‌کنند؟
یا براستی ما اغراق می‌کنیم؟
و دیگر اینکه ... این سلمان که علی برایش چنین نوشت ... همان سلمان است که در مرتبه ی دهم ایمان بود و ابوذر اگر می‌دانست در قلبش چه می‌گذرد او را تکفیر می‌کرد یا می‌کشت؟
و عشقبازی با آن کریم را برای علی که خانه زاد اوست چگونه باشد که او خود دستور به شرع داد و توشه خواست هم برای حسنات و هم برای سلیم گردیدن ِ قلب و حال آنکه پیامبر فعلیت یافتن محبت به حق را در همین عبادات دانسته اند ...
سلام
این زیبا ترین مطلبی هست که خوندم
می خواستم 2 شنبه بپرسم اینو اومدم دیدم اینجا گذاشتی
شاد باشی
Post a Comment
خانه >>